OBD OBDII OBD2 EOBD

Akronim OBD to skrót od On Board Diagnostic, lub co to jest ten sam, pokładowy system diagnostyczny. Złącze OBD-II jest objęte przepisami dla samochodów sprzedawanych w USA od 1 stycznia 1996 r., Samochodów benzynowych sprzedawanych w UE od 1 stycznia 2000 r. Oraz samochodów z silnikiem Diesla sprzedawanych w UE od 1 stycznia 2003 r. Samochody z tym złączem muszą mieć na silniku klej lub wkładkę z napisem „Zgodny z OBD-II”. Niektóre pojazdy mogą mieć złącze OBD-II, nawet jeśli zostały wyprodukowane przed podanymi datami. W UE ten standard można również określić jako EOBD. Dzięki odpowiednim interfejsom i kablom (dostępnym w naszym katalogu) oraz odpowiednim programom (dostępnym w Internecie) uzyskuje się system kontroli i monitorowania różnych części samochodu.

Istnieje maksymalnie 5 protokołów komunikacyjnych OBD-II, które są wdrażane zgodnie z każdym producentem: ISO-9141, ISO-14230 (znany również jako Keyword Protocol 2000), J1850 VPW, J1850 PWM i CAN (ISO-15765 / SAE-J2480). Najczęstsze są te oparte na standardzie ISO, który jest protokołem wdrażanym przez większość producentów, zwłaszcza europejskich. Aby rozpoznać, jakiego protokołu używa dany model samochodu, najlepiej sprawdzić specyfikację pojazdu lub wyszukać strony informacyjne w Internecie.

System OBD-II implementuje złącze DLC (Diagnostic Link Connector) zdefiniowane przez SAE-J1962. Złącze J1962 znajduje się zwykle pod deską rozdzielczą kierowcy lub pasażera lub za popielniczką samochodu. Obserwując wyprowadzenie złącza J1962, możesz określić protokół OBD-II używany przez dany pojazd: J1850 VPW (piny 2, 4, 5 i 16, ale nie 10), ISO-9141 lub ISO-14230 (piny 4, 5, 7 i 16. Pin 15 może, ale nie musi) oraz J1850 PWM (pin 2, 4, 5, 10 i 16).