A la hora de calcular la vida útil de una batería será necesario conocer el número de ciclos de carga que pueden realizarse hasta que la batería no comience a perder su capacidad.
Dependerá del tipo de batería estos ciclos de carga pueden variar, siendo las más comunes las baterías de móviles, fabricadas Li-Ion o Li-Po, que tienen una duración de entre 300 a 500 ciclos de carga según modelo y fabricante.
Una vez superado este límite notaremos como la batería pierde duración de funcionamiento, llegando ha perder hasta un 25% de su capacidad de carga.
Llegados a este punto habrá que evaluar un cambio de batería.
Cabe destacar que el uso y las costumbres de carga pueden afectar notablemente en la duración de la batería. Por ejemplo, factores como el calor, cargar la batería varias veces al día sin que está esté casi agotada, etc. verán afectadas su duración.
Por lo tanto, para sacar el máximo partido a la batería debemos conocer cuando se realiza un ciclo de carga completo, e intentar evitar un mal uso de carga, para aumentar su vida útil.
Se considera un ciclo de carga cuando la batería se ha descargado o se ha usado su 100% de carga.
Los fabricantes aconsejan que la carga nunca se haga por debajo del 58% de batería, ya que el voltaje de la batería no bajaría tanto, por lo que se podría llegar a ganar hasta 4000 ciclos de carga.
Consejos para aumentar la duración de una batería.

• Evitar el calor o el frío extremo o usos muy largos del dispositivo.
• Carga la batería todas las veces que puedas.
• Descargar la batería por completo de vez en cuando.
• No dejes que la batería se agote por completo antes de la carga.

A continuación se muestra una tabla con los diferentes voltajes (V), ciclos de carga (C) y porcentaje de batería (B).

Dentro de los sistemas de detección podemos encontrar diferentes tipos según su funcionamiento, entre ellos los más comunes:

1. Sensores infrarrojos.
2. Sensores de vibración.
3. Sensores foto eléctricos.
4. Sensores de ultrasonidos.
5. Sensores acústicos.

Cada uno de los tipos de sensores utilizan métodos de detección diferentes y cada uno está recomendado según situación.

1. Los sensores por infrarrojos, son uno de los tipos más usados, gracias a su fiable funcionamiento e instalación, ya que podemos encontrar este tipo de sensores cableados e inalámbricos.
   El sensor por infrarrojos dispone de un fototransistor capaz de detectar la radiación electromagnética infrarroja emitida por un cuerpo, este tipo de radiación no es visible por el ojo humano. Un cambio de radiación en su perímetro activará el relé y procederá a enviar una señal de alarma.
   Dentro de estos, existen dos modelos, sensor infrarrojos pasivo, el cual solo dispone de un fototransistor y los activos, que disponen de un emisor y un receptor.
2. Los sensores de vibración son utilizados mayoritariamente en sistemas de seguridad, como por ejemplo sensores de ventanas. alarmas de coche etc.
   Su funcionamiento se basa en un acelerómetro, a través de un sensor piezoeléctrico. Este tipo de sensor debido su material de construcción permite detectar cambios e presión al emitir una carga eléctrica.
3. Los sensores foto eléctricos, se trata de los sensores que utilizan rayos foto eléctricos, normalmente se utiliza un emisor y un receptor, son utilizados comúnmente en sistemas de puertas automáticas, puertas de ascensores, cadenas de producción etc.
4. Los sensores por ultrasonidos son aquellos que emiten una señal acústica sobre los 30 khz, señal que no es apreciada por el ser humano. Esta señal u onda se propaga por el espacio, paredes, objetos, puertas etc. una vez la señal se ha propagado se activa el sensor y cualquier cambio hará accionar el sensor.
   También se utilizan estos tipos de sensores en dispositivos que requieran medir distancias y detectar objetos.
5. Sensores acústicos, son aquellos que pueden detectar la señal emitida por cualquier objeto y son capaces de detectar las presiones que emiten las ondas acústicas, como por ejemplo el ruido de los cristales al romper una ventana.

W zależności od potrzeby montażu i rodzaju podstawy, wózka czy krzesła możemy znaleźć różne rodzaje mocowania. Wśród najczęstszych znajdujemy:

A - Otwór przelotowy: Posiada otwór, w który wkładana jest śruba lub trzpień. Jest to bardzo prosty system instalacyjny. Idealny do kół, które nie powinny wytrzymać dużego obciążenia.
B - Trzpień gwintowany: Posiada gwintowany trzpień lub nakrętkę, mocowany jest do powierzchni za pomocą nakrętki. Jest to zwykle najczęściej używany system mocowania.
C - Płyta kątowa: Są to zwykle rzadziej używane systemy mocowania, mają boczne płyty do zamocowania na podstawie.
D - Płyta: Na powierzchni ma prostokątną lub kwadratową płytkę, zawiera 4 lub więcej otworów mocujących do podstawy, jest to jedna z najczęstszych.
E - Gładka nóżka: nóżka bez gwintu wsuwana jest w gniazdo podstawy, znajdziemy ją w typowych krzesłach biurowych z kółkami, meblach TV itp...

Trendelenburg to pozycja, w której pacjent leży z głową niżej niż stopy. Ta pozycja jest stosowana w chirurgii i intensywnej terapii w celu poprawy krążenia krwi w mózgu i narządach jamy brzusznej.

Na przykład stosuje się go u pacjentów poddawanych zabiegom chirurgicznym w okolicy miednicy lub brzucha, ponieważ pomaga zmniejszyć ilość krwawienia podczas zabiegu.

Pozycję Trendelenburga uzyskuje się poprzez umieszczenie deski pod dnem łóżka pacjenta tak, aby głowa znajdowała się niżej niż stopy. Nachylenie wynosi zwykle około 20-30 stopni. Ta pozycja może pomóc poprawić przepływ krwi do mózgu, ponieważ grawitacja pomaga zwiększyć ciśnienie w żyłach szyi, co z kolei pomaga zwiększyć powrót żylny.

Dodatkowo u pacjentów z niewydolnością serca pozycja Trendelenburga może poprawić przepływ krwi do serca i narządów jamy brzusznej, co może być korzystne dla utlenowania narządów i funkcji układu krążenia.

Jednak ta pozycja nie jest odpowiednia dla wszystkich pacjentów, w niektórych przypadkach może powodować problemy, takie jak zmniejszony przepływ krwi do serca, zmniejszone utlenowanie płuc, a nawet ciśnienie wewnątrzgałkowe lub oczne. Dlatego przed podjęciem decyzji o zastosowaniu pozycji Trendelenburga konieczna jest ocena każdego konkretnego przypadku i potrzeb pacjenta.

Odwrócony Trendelenburg to pozycja, w której pacjent leży z głową wyżej niż stopy. Ta pozycja jest stosowana w niektórych przypadkach w celu poprawy krążenia krwi w narządach jamy brzusznej, zwłaszcza u pacjentów z problemami z niewydolnością serca. W odwróconej pozycji Trendelenburga grawitacja pomaga zwiększyć ciśnienie w żyłach brzusznych, co z kolei pomaga zwiększyć powrót żylny i poprawić krążenie w narządach jamy brzusznej. Ta pozycja może być również stosowana u pacjentów z niewydolnością oddechową, ponieważ może pomóc złagodzić objawy i poprawić dotlenienie narządów. Należy jednak pamiętać, że ta pozycja nie jest odpowiednia dla wszystkich pacjentów i może powodować problemy, takie jak zmniejszony dopływ krwi do mózgu, zmniejszone utlenowanie płuc, a nawet ciśnienie wewnątrzczaszkowe, dlatego konieczna jest ocena każdego przypadku i potrzeb pacjenta przed podjęciem decyzji o zastosowaniu odwróconej pozycji Trendelenburga.