OBD OBDII OBD2 EOBD

De afkorting OBD staat voor On Board Diagnostic, of wat hetzelfde is, on-board diagnosesysteem. De OBD-II-connector is opgenomen in de regelgeving voor auto's die vanaf 1 januari 1996 in de VS worden verkocht, benzineauto's die vanaf 1 januari 2000 in de EU worden verkocht en dieselauto's die in de EU worden verkocht vanaf 1 januari 2003. Auto's met deze connector moeten een kleefstof of inzetstuk op de motor hebben met de vermelding "OBD-II-conform". Sommige voertuigen kunnen een OBD-II-connector hebben, zelfs als ze vóór de genoemde datums zijn vervaardigd. In de EU kan deze norm ook worden aangeduid als EOBD. Met de juiste interfaces en kabels (beschikbaar in onze catalogus) en de juiste programma's (beschikbaar op internet), wordt een controle- en controlesysteem voor de verschillende delen van de auto verkregen.

Er zijn maximaal 5 OBD-II-communicatieprotocollen die volgens elke fabrikant zijn geïmplementeerd: ISO-9141, ISO-14230 (ook bekend als Keyword Protocol 2000), J1850 VPW, J1850 PWM en CAN (ISO-15765 / SAE-J2480). De meest voorkomende zijn die gebaseerd op de ISO-norm, het protocol dat wordt geïmplementeerd door de meeste fabrikanten, vooral Europese. Om te herkennen welk type protocol een bepaald automodel gebruikt, is het het beste om de specificaties van uw voertuig te controleren of naar informatiepagina's op internet te zoeken.

Het OBD-II-systeem implementeert de DLC-connector (Diagnostic Link Connector) gedefinieerd door SAE-J1962. De J1962-connector bevindt zich meestal onder het dashboard van de bestuurder of passagier of achter de asbak van de auto. Met inachtneming van de pinout van de J1962-connector, kunt u het OBD-II-protocol bepalen dat door het voertuig in kwestie wordt gebruikt: J1850 VPW (pennen 2, 4, 5 en 16, maar niet 10), ISO-9141 of ISO-14230 (pennen 4, 5, 7 en 16. Pin 15 kan wel of niet zijn) en J1850 PWM (pin 2, 4, 5, 10 en 16).